GÜNLER SONRA...

   Hayatı çiçekli,yemyeşil yollardan geçerek yürümek ister insan.Güzellikleri seyredip,mis kokuları içine çekip üzerine bir de şarkı mırıldanarak ilerlemek ister.Yaşamak böyle bir şey değil muhakkak ama hayal edilen bu...Tabii her zaman evdeki hesap çarşıya uymuyor,karşımıza taşlı tozlu yollar çıkabiliyor.Buradan yara almadan çıkabiliyorsak ne mutlu bize.
 
   Ben de bu yoldan sadece üzerimiz tozlanarak çıktığımızı düşünerek kendimizi şanslı sayıyorum ve Allah'a binlerce şükrediyorum.Telefonla babamın rahatsızlandığı haberini alınca beni neyin beklediğini bilemedim açıkçası,düşünmekten korktum.Bana göre bir asır süren iki saatlik yolculuğumuz sonunda hastanede de olsa kavuştuk O'na.Tamamen olmasa da bir nebze rahatladık.Sabah yürüyüşünü yaparken fenalaşmış babam.Görenler ambulans çağırıp hemen hastaneye kaldırmışlar,sağolsunlar.Kalp krizi geçirdiği anlaşılmış.Günlerce hastanede kaldı,şu an evde dinleniyor.Önümüzde üç hafta sonrası geçireceği bir ameliyat var,daha iyi olacak inşallah.

   Yaşadığımız bu zor günleri daha önceden haber vermek istedim ama harfleri bir araya getirip yazmam gereken anlamlı kelimeleri oluşturamadım.Bu nedenle beni hoş görmenizi rica ediyorum.Bizi bu süreçte yalnız bırakmayan akraba,dost ve arkadaşlarımızın varlığı daha güçlü olmamızı sağladı,hepsine binlerce teşekkür ediyorum.Beklemediğim şekilde manevi desteği ile sürekli yanımda olan ve beni inanılmaz mutlu eden Derya'ya,beni merak ettiklerini belirten yorumlarını bırakan Ayşegül ve Şehrinaz'a ayrıca teşekkür etmek istiyorum,yüz yüze bakmasak da,çok güzel dostluklar yaşayabileceğimizi gösterdiler.Hepinizi çok seviyorum sevgili dostlarım.